Oświetlenie awaryjne jest jedną z priorytetowych rzeczy w budynkach użyteczności publicznej. Służy ono do podtrzymywania źródeł światła w trakcie braku zasilania w podstawowym obiegu sieci elektrycznej. Umożliwia szybką ewakuację z miejsca, w którym doszło do zdarzenia. W dzisiejszych czasach jest to wymagany standard, określony z góry ustalonymi normami.
Przepisy dotyczące oświetlenia awaryjnego określa norma PN-EN 1838, która precyzuje oświetlenie ewakuacyjne oraz oświetlenie zapasowe, jako części składowe oświetlenia awaryjnego.
Ewakuacyjne ma oświetlać drogę dla bezpiecznego i szybkiego wyjścia z budynku w przypadku awarii podstawowego oświetlenia.
Zapasowe ma zwiększyć bezpieczeństwo w przypadku szkodliwej sytuacji oraz ma umożliwić sprawne zakończenie niezbędnych działań.
Ze względu na niższe wymagania techniczne, oświetlenie zapasowe nie może jednak zostać zastąpione przez pozostałe części instalacji. Źródła światła powinny pochodzić z dwóch niezależnych strumieni energii. Mają być pomocne w przypadku nagłych napięć sieci elektrycznej, które stanowiłyby zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka, a także tworzyłyby niebezpieczeństwo dla środowiska naturalnego oraz dobra materialnego.